දුටුගැමුණු රජු කල පිරිණිවන් පෑ මලියදේව හිමියන් ලංකාවේ අන්තිම රහත් තෙරනම නොවේ. සැබැවින්ම, අද වුව රහතුන් බිහි විය හැකිය. ඒ සදහා අවශ්‍ය වන්නේ තථාගතයන් වහන්සේ විසින් දේශනා කොට වදාළ ඒ ශ්‍රී සද්ධර්මය සීල සමාධි ප්‍රඥා වශයෙන් දියුණු කොට සාක්ෂාත් කිරීමයි.

ඔබත් බුදුරදුන් පෙන්වා වදාළ උත්තම දහම් මාර්ගයේ ගමන් කරන්න


Powered by දහම් විල


ලිපි සඳහා පහත මාසය අනුව ලිපි පටුන බලන්න

අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොයක්‌ උදාවේ වන්නේ මෙහෙමයි


වර්තමානයේ භාවිත වන ග්‍රෙගරියානු දින දර්ශනය ආරම්භ වී ඇත්තේ 16 වෙනි ශත වර්ෂයේ දී පමණ ය. එය ලෝකය පිළිගත් සම්මතයකි. එකී සම්මත දින දර්ශනයට අනුව වසරකට පුර පසළොස්‌වක පොහොය දොළහක්‌ උදාවේ. ඇතැම් වසරවල දී පුර පසළොස්‌වක පොහොය දහතුනක්‌ උදාවේ. එසේ පුර පසළොස්‌වක පොහොය දහතුනක්‌ උදාවූ වසරවල දී ඉන් එක්‌ පොහොයක්‌, අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොය ලෙස හඳුන්වයි. අධි යන වචනයෙන් වැඩි යන අර්ථය ගෙනදෙයි. එසේ වැඩිවන පොහොය අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොය ලෙස නම් කරයි. මෙම වසරේ (2015) අද දිනට (ජූලි 01 බදාදා) යෙදී ඇත්තේ අධි ඇසළ පුර පසළොස්‌වක පොහොය දිනයයි. 

සාමාන්‍යයෙන් වසරකට උදාවන පුර පසළොස්‌වක පොහොය දොළහ දුරුතු, නවම්, මැදින්, බක්‌, වෙසක්‌, පොසොන්, ඇසළ, නිකිණි, බිනර, වප්, ඉල්, උඳුවප් ආදී ලෙසින් වෙයි. බුද්ධ චරිතය මෙන්ම සම්බුද්ධ ශාසනයේ වූ ඓතිහාසික සුවිශේෂී සිදුවීම් මෙම පුර පසළොස්‌වක පොහොය දිනයන් හා සම්බන්ධව පවතී. උදාහරණයක්‌ ලෙස ඇසළ පුර පසළොස්‌වක පොහොය දින බෝසතාණන්වහන්සේ මහාමායා දේවියගේ කුස පිළිසි`ද ගැනීම, සතර පෙරනිමිති දැක අභිනිෂ්ක්‍රමණය සිදුකිරීම, රාහුල කුමරුගේ උපත සිදුවීම, බෝසතාණන් වහන්සේ ලොව්තුරා බුද්ධත්වයට පත්වීමෙන් පසු බරණැස ඉසිපතනාරාමයේ දී පස්‌වග තවුසන්ට ප්‍රථම ධර්ම දේශනාව පැවැත්වීම ආදී සිදුවීම්, සිදු වූ බව ශාසන ඉතිහාසයේ දැක්‌වේ. ඉහත දැක්‌වූ පුර පසළොස්‌වක පොහොය දිනයන්ට අමතරව ඇතැම් වසරවල දී අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොය දිනයක්‌ ද උදාවෙයි. නමුත් අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොය කිසිදු ඓතිහාසික ශාසනික සිදුවීමකට සම්බන්ධ නොවේ. මේ ආකාරයට වසර කීපයකට වරක්‌ අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොයක්‌ උදාවන්නේ ඇයි ද යන්න විමසා බලමු. 

පසළොස්‌වක, අව අටවක, අමාවක, පුර අටවක ආදී පොහොය දිනයන් චන්ද්‍රයාගේ ගමන නිසා ඇති වේ. චන්ද්‍රයා, පෘථිවියේ උපග්‍රහයෙකි. අනිකුත් ග්‍රහලෝකවලට මෙන් චන්ද්‍රයාට ද ස්‌වයං ආලෝකයක්‌ නැත. චන්ද්‍රයා, සූර්යාලෝකය පරාවර්තනය කරමින් බැබළෙයි. චන්ද්‍රයාට තම අක්‍ෂය වටා එක්‌වරක්‌ භ්‍රමණය වීමටත්, පෘථිවිය වටා එක්‌වරක්‌ පරිභ්‍රමණය වීමටත් ආසන්න වශයෙන් දින 29 ක්‌ ගත වෙයි. මේ හේතුව නිසා සෑමවිට ම චන්ද්‍රයාගේ එකම පැත්තක්‌ පෘථිවිය දෙසට මුහුණ ලා සිටියි. 

පුරාතන සමාජය චන්ද්‍රයාගේ ගමන, කාලය මැනීම සඳහා යොදා ගෙන ඇත. පසළොස්‌වක පොහොය දොළහක්‌ ගතවීම වසරක්‌ ලෙස පැරැන්නෝ හැඳින්වූහ. චන්ද්‍රයා, සූර්යයාගෙන් ඈත්වෙමින් ගමන් කරද්දී ක්‍රමයෙන් පූර්ණත්වයට පත්වන අයුරු අපට පෙනෙයි. මෙසේ අංශක 180 ක්‌ ගමන් කිරීම පුර පක්‍ෂය ලෙස හඳුන්වයි. එතැන් සිට චන්ද්‍රයා නැවත සූර්යයා දෙසට ගමන් කිරීම අරඹයි. එය අවපක්‍ෂය නම් වෙයි. අව පක්‍ෂයේ දී අපට පෙනෙන චන්ද්‍රයාගේ පූර්ණ බව ක්‍රමයෙන් අඩුවී නොපෙනී යයි.

චන්ද්‍රයාගේa මේ ගමන අනුව පෘථිවියේ සිටින අපට එය, දර්ශනය වන ක්‍රමය (පෙනෙන හැඩය) වෙනස්‌ වේ. අපට චන්ද්‍රයාගේ පෙනෙන හැඩය වෙනස්‌වීමට හේතුව වන්නේ, පෘථිවියටත් සූර්යාලෝක කිරණයන්ටත් සාපේක්‍ෂව චන්ද්‍රයාගේ පිහිටීම වෙනස්‌ වීම ය. අපට චන්ද්‍රයාව පෙනෙන්නේ වක්‍ර ආකාරයටයි. මෙම වක්‍ර හෙවත් ''වක'' වෙනස්‌වීම පෑලවිය, දියවක, තියවක, ජලවක, විසේනිය, සැටවක, සතවක, අටවක, නවවක, දසවක, එකොළොස්‌වක, දොළොස්‌වක, තෙළෙස්‌වක, තුදුස්‌වක, පසළොස්‌වක හෝ අමාවක ආදී වශයෙන් හැ`දින්වේ. චන්ද්‍රයාගේ ගමන අනුව සෑදෙන මෙම ''වකයන්'' තිථි හැටියට හඳුන්වයි. ඒවා චන්ද්‍ර ගමන අනුව සෑදෙන තිථි වෙයි. 

චන්ද්‍රයා අපට නොපෙනෙන දිනය අමාවක පොහොය දිනය වෙයි. අමාවක පොහොය දින සිට චන්ද්‍රයා ක්‍රමයෙන් පූර්ණත්වයට පත් වන අයුරු අපට දිස්‌වෙයි. මෙසේ චන්ද්‍රයා අඩක්‌ පූර්ණ වූ දිනය පුර අටවක පොහොය දිනය ලෙස සැලකෙයි. චන්ද්‍රයා පූර්ණව පෙනෙන දිනය පුර පසළොස්‌වක පොහොය දිනයයි. පුර පසළොස්‌වක පොහොය දින සිට චන්ද්‍රයාගේ පූර්ණ බව ක්‍රමයෙන් අඩුවන අයුරු අපට දිස්‌වෙයි. මේ ආකාරයට චන්ද්‍රයාගේ පූර්ණත්වය අඩකින් අඩු වී දිස්‌වෙන දිනය, අව අටවක පොහොය දිනය වෙයි. පූර්ණ බව අඩුවී චන්ද්‍රයා අපට නොපෙනෙන දිනයක්‌ උදා වෙයි. එදින අමාවක පොහොය දිනය වෙයි. මේ චන්ද්‍රයා ගමන් කරන එක්‌ වටයකි. අමාවක පොහොය දිනට පසු දින (පෑලවිය) සිට පසළොස්‌වක පොහොය දිනටත් (පුර පක්‍ෂයත්), පසළොස්‌වක පොහොය දින සිට අමාවක පොහොය දිනටත් (අව පක්‍ෂයත්) වන්නා වූ මේ කාලයේ කොටස්‌ දෙක එක්‌ කොට මාසයක්‌ ලෙසින් ව්‍යවහාර කෙරිණි. එයට චන්ද්‍ර මාසය යෑයි කියයි. එනම්, චන්ද්‍රයාට තම අක්‍ෂය වටා එක්‌වරක්‌ භ්‍රමණය වීමටත්, පෘථිවිය වටා එක්‌වරක්‌ පරිභ්‍රමණය වීමටත් ගත වන කාලය යි. එකී කාලය දින 29 කි. මේ අනුව පොහොය දිනයක්‌ (අමාවක හෝ පුර අටවක හෝ පුර පසළොස්‌වක හෝ අව අටවක හෝ) උදාවන්නේ දින 29 කට පසුවය. මේ ආකාරයට පුර පසළොස්‌වක පොහොය දොළහක්‌ ගතවීම (චන්ද්‍ර මාස දොළහක්‌) වසරක්‌ ලෙස සැලකිණි. ඒ අනුව පුර පසළොස්‌වක පොහොය දොළහක්‌ ගතවීමට දින 354 ක්‌ යයි.

සූර්යයාගේ ගමන අනුව වර්ෂයක්‌ පූර්ණ වීම යනු, සූර්යයා මේෂ රාශියේ සිට රාශි 12ක්‌ හෙවත් අංශක 360ක්‌ ගමන් කර නැවතත් මේෂ රාශියේ අංශක බිංදුවට සංක්‍රමණය වීමයි.

නමුත් අද ලෝක සම්මතය ලෙසින් පිළිගන්නා දින දර්ශනයේ පැවැත්ම ස`දහා චන්ද්‍රයා, සූර්යයා ආදී ස්‌වභාවික වස්‌තූන්ගේ චලනයන් සැලකිල්ලට ගෙන නැත. මේ අනුව අප භාවිත කරන දින දර්ශනය ''හිතළුවක්‌'' පමණි. එම දින දර්ශනයට ඇත්තේ දින 365 කි. දින 365 ජනවාරි, පෙබරවාරි, මාර්තු, අප්‍රේල්, මැයි, ජූනි, ජූලි, අගෝස්‌තු, සැප්තැම්බර්, ඔක්‌තෝම්බර්, නොවැම්බර් සහ දෙසැම්බර් යන මාස 12 අතරේ බෙදී යයි.

අප භාවිත කරන දින දර්ශනයට පාදකවන්නෙය, පෘථිවියට සූර්යයා වටා එක්‌වරක්‌ ගමන් කිරීමට (පරිභ්‍රමණයවීමට) ගත වන කාලය යි. සත්‍ය වශයෙන්ම පරිභ්‍රමණයට ගත වන කාලය දින 365 කි. විචල්‍යයන් බොහොමයක්‌ පදනම් කරගෙන නිවැරදි දින දර්ශනයක්‌ නිර්මාණය කිරීම ඉතාම අසීරු කටයුත්තකි. එනිසා අප භාවිත කරන දින දර්ශනයට දින 365 ක්‌ යොදාගෙන ඇත. වාර්ෂිකව ඇතිවන අඩුව එනම් දින (පැය 6) මග හැරීමට වසර හතරකට වරක්‌ එක්‌ දිනයක්‌ (පැය 6<<4 = පැය 24 = දින 1) වසරකට එකතු කරනු ලබයි. එවිට එම වසරට දින 366 ක්‌ වන අතර එය අධික වසරක්‌ ලෙස හඳුන්වයි. ඒ අනුව සෑම වසර හතරකට වරක්‌, අධික වසරක්‌ උදාවීම (සම්මතයට අනුව) සිදුවේ. මෙකී සම්මත දින දර්ශනයේ මාස සටහන් වන්නේ ද විවිධ අයුරිනි. ඇතැම් මාසවලට දින 30 කි. තවත් මාස කීපයකට දින 31 කි. දින 28 කින් යුක්‌ත මාසයක්‌ ද වන අතර එය පෙබරවාරි මාසයයි. (අධික වසරක දී වැඩි වන දිනය එකතු වන්නේ පෙබරවාරි මාසයටයි. ඒ අනුව එහි දින 29 ක්‌ වෙයි.) මෙකී දින දර්ශනය සමස්‌ත ලෝකය ම පිළිගත් එකකි. එකී සම්මතයට පිටුපා ක්‍රියා කිරීමට අපට නොහැකිය.

පුර පසළොස්‌වක පොහොය දොළහක්‌ ගතවන (චන්ද්‍ර මාස දොළහ) වසරකට දින 354 ක්‌ වුවත්, සම්මත දින දර්ශනයට දින 365 ක්‌ / 366 ක්‌ වේ. ඒ අනුව දින 11 ක / 12 ක වැඩිවීමක්‌ පෙන්නුම් කරයි. දින 29 කට වරක්‌ යෙදෙන පොහොය දිනය, දින 28, 29, 30, 31 මාසවලින් සටහන් කිරීමට යාමේ දී ඇතිවන දින අතිරික්‌තය වසර කිහිපයක දී අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොයක්‌ ලෙසට ගෙන දක්‌වනු ලැබේ.

වෙනත් විදියකින් කියන්නේ නම්, ස්‌වභාව ධර්මයත්, මිනිසාගේ නිර්මාණයක්‌ වන දින දර්ශනයත් අතර වන ''නොගැලපීම'' අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොයක්‌ ලෙසින් මතුව ඒමයි. ස්‌වභාව ධර්මයේ ක්‍රියාවලිය රිද්මයකට, රීතියකට අනුව සිදු වෙයි. චන්ද්‍රයාගේ පුර පක්‍ෂයත්, අව පක්‍ෂයත් අප දකින්නේ එකී ස්‌වභාව ධර්මයේ රිද්මයට අනුවය. එකී ධර්මතාව කාටවත් වළකාලිය නොහැකිය. පූර්ණ චන්ද්‍රයා අහසේ දුටු විට, එදින පුර පසළොස්‌වක පොහොය දිනයක්‌ නොවේ යෑයි කිව හැකිද?

සාමාන්‍යයෙන් වසර 3 කට වරක්‌ අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොයක්‌ ලබයි. එය ස්‌වභාව ධර්මයට අනුව අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොයක්‌ නොවේ. අප භාවිත කරන දින දර්ශනයට අනුව අධි පුර පසළොස්‌වක පොහොයකි. සම්මුති වශයෙන් ද ලොව ධර්මතා පවතින බව අමතක නොකළ යුතුය. 
ආර්. ඒ. නයනානන්ද

අතිදීර්ඝ සසරේ ආරම්භයක් නොපෙනෙන තරම්. . .

පොල්ගහවෙල මහමෙවුනා භාවනා අසපුවේ නිර්මාතෘ
කිරිබත්ගොඩ ඤාණානන්ද හිමි
පින්වත් මහණෙනි, මේ ඉපදෙමින්, මැරෙමින් යන සංසාර ගමන වනාහී අති දීර්ඝ ගමනකි. ආරම්භක කෙළවරක් නො පෙනෙන තරම් දීර්ඝ ගමනකි. අවිද්‍යාවෙන් වැසුණු තණ්හාවෙන් බැඳුණු මේ සත්ත්වයින්ගේ සසර ගමන අවසන් නොවන දෙයකි. පින්වත් මහණෙනි, මේ සසර ගමනේ දී ඔබ බොහෝ දරුණු දුක් අනුභව කළා. තියුණු දුක් අනුභව කළා. කටුක දුක් අනුභව කළා. නොයෙක් ව්‍යසනයන්ට පත් වුණා. මේ ඉපදෙමින් මැරෙමින් එන ගමනේ ඔබ කළේ මහපොළොව නම් අමූ සොහොන් පිටිය පුරවපු එකයි.
“ශාස්තෘ” කියන වචනයේ අර්ථය නම් මාර්ගය පෙන්වා දෙන උත්තමයා කියන එකයි. අතරමං වූ විටෙකයි තමාට මාර්ගය පෙන්වා දෙන කෙනෙකු අවශ්‍ය වන්නේ. ඉමක් නො පෙනෙන දුක්ඛිත ගමනක අවිද්‍යා අඳුරේ අතරමං වෙලයි මේ සියලු සත්ත්වයෝම සිටින්නේ. ඒ බිහිසුණු සසර ගමනින් අත්විඳීමේ සදාකාලික සැනසිලි මාර්ගය අවබෝධ කළේ අපගේ සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ විසිනුයි. අවිද්‍යා අඳුරෙන් මිඳී අමා නිවනට යන සුන්දර මාර්ගය බුද්ධිමත් දෙවියන්ටත්, මිනිසුන්ටත් වැටහෙන පරිදි පෙන්වා දී වදාළේත් ඒ බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින්ම යි. එනිසයි ඒ උතුම් සම්බුදුරජාණෝ දෙවි මිනිසුන්ගේ ශාස්තෘන් වහන්සේ ලෙස ගෞරවයෙන් හඳුන්වනු ලබන්නේ.
ප්‍රඥාවන්ත දෙවිවරුන් , මනුෂ්‍යයින් ඒ සම්බුදු ගුණ කඳ මැනැවින් හඳුනා ගන්නට වාසනාවන්ත වුණා. ඔවුන් සත්‍යය ලෙස පැහැදුණු සිතින් දරා ගන්නේ ඒ සම්බුදු රජුන්ගේ විශ්මිත අවබෝධය පමණයි. වර්තමානයේ වුණත් ශ්‍රාවකයෙකු තුළ ආකාරවතී ශ්‍රද්ධාව ඇති වන්නේ තථාගතයන් වහන්සේගේ අවබෝධය පමණක් අදහාගෙන ජීවිතය ගතකළහොත් පමණයි. ඒක නුවණැත්තෙකු හට අසීරු කරුණක් නොවෙයි. එලෙස තම ජීවිතයේ එකම පිළිසරණ බවට බුදුරජුන් සරණ කරගත් ශ්‍රාවකයා අභීත ලෙස සම්බුදු ගුණයම ඉස්මතු කරමින් කථා කරනවා. ඔවුන් හට තම ශාස්තෘන් වහන්සේ ගැන තිබෙන්නේ විශාරද වූ පැහැදීමක්.
ඒ බුද්ධිමත් ශ්‍රාවකයාගේ චිත්ත අභ්‍යන්තරයේ තිබෙන ශ්‍රද්ධාව ඔහුගේ වදන් වලින් පවා තේරුම් ගන්නට පුළුවනි. සංයුක්ත නිකායේ සගාථ වර්ගයේ ‘ඒකමුල’ සූත්‍රයේදී ඒ සැදැහැවත් දෙවියා තම ශාස්තෘන් වහන්සේ ආමන්ත්‍රණය කරන අයුරු බලන්න.
කවදාවත් පිරෙන්නේ නැති මහ සයුරක් තිබෙනවා. ඒ සයුර පටන් ගන්නේ අවිද්‍යාවෙන්. ඇත, නැත කියන අන්ත දෙකෙන් හැදුණ ලොකු ගෙවල් දෙකක් තිබෙනවා. රාග, ද්වේෂ, මෝහයෙන් හැදුණ කුණු ගොඩවල් තුනක් තිබෙනවා. පංචකාම ගුණයෙන් හැදුණ ගල්ගෙඩි පහක් තිබෙනවා. ආධ්‍යාත්මික බාහිර කියන ආයතනවලින් හැදුණ වලවල් දොළහක් තිබෙනවා. පාතාලය වගේ ගැඹුරුයි. මහ ඉසිවර බුදුසමිඳුන් අන්න ඒ මහ සමුදුර තරණය කළා.
තමන් සරණගිය ශාස්තෘන් වහන්සේගේ අවබෝධය ගැන මෙබඳු පැහැදිලි ශ්‍රද්ධාවක් උපදවා ගන්නට ලැබුණොත් ඔහු වාසනාවන්තයෙක්. මොකද මේ ලෝකයේ සාමාන්‍ය සත්ත්වයාට පෙනෙනවාට වඩා ජීවිතය කියන්නේ හාත්පසින්ම වෙනස් එකක්. හැබැයි සාමාන්‍ය ඇසකින් දකින්නට බැරි ජීවිතයේ ඇත්ත ඒ උතුම් සම්මා සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ විශ්මිත ප්‍රඥා ඇසින් දැක වදාළා. ඒ ජීවිතයේ සත්‍ය ස්වභාවය දුටු නිසයි මහා කරුණාවෙන් උන්වහන්සේ ජීවිතාවබෝධය පිණිස ධර්මය දේශනා කළේ.
සම්බුද්ධත්වයට පත් වූ ඒ රාත්‍රියේ බෝධි මූලයේදී අපගේ බුදුරජාණන් වහන්සේට උපදවා ගත හැකි වුණා විද්‍යාවන් තුනක්. ඒවාට තමා ත්‍රිවිද්‍යාව කියා කියන්නේ. ඉන් පළමු විද්‍යාව තමා ‘පුබ්බේනිවාසානුස්සති ඤාණය’. මේ සත්ත්වයන් තමන්ගේ අතීත ජීවිතය ගතකළ අයුරු සිහිකිරීමේ නුවණ උන්වහන්සේ ලබා ගත්තා. ගමකින් තවත් ගමකට යන මනුස්සයෙක් තමන් පළමු යාමේදී දිවි ගෙවූ ආකාරය සිහිකරනවා වගේ ඉතාමත්ම පහසුවෙන් අපගේ බුදුරජාණන් වහන්සේ මේ සත්ත්වයන්ගේ අතීත ජීවිත සිහිකිරීමේ හැකියාව ලැබුවා. ඒ ඤාණයෙන් ලොව බලද්දී බිහිසුණු සසර ගමනක මේ ලෝ සතුන් උරුම කරගත් ඛේදවාචකය උන්වහන්සේ දැක වදාළා. පසුකලෙක ඒ සසර ගමන ගැන අප ශාස්තෘන් වහන්සේ පහදා දුන්නේ මේ අයුරිනුයි.
පින්වත් මහණෙනි, මේ ඉපදෙමින් මැරෙමින් යන සංසාර ගමන වනාහී අති දීර්ඝ ගමනකි. ආරම්භක කෙළවරක නො පෙනෙන තරම් දීර්ඝ ගමනකි. අවිද්‍යාවෙන් වැසුණු තණ්හාවෙන් බැඳුණු මේ සත්ත්වයින්ගේ සසර ගමන අවසන් නොවන දෙයකි. පින්වත් මහණෙනි, මේ සසර ගමනේ දී ඔබ බොහෝ දරුණු දුක් අනුභව කළා. තියුණු දුක් අනුභව කළා. කටුක දුක් අනුභව කළා. නොයෙක් ව්‍යසනයන්ට පත් වුණා. මේ ඉපදෙමින් මැරෙමින් එන ගමනේ ඔබ කළේ මහපොළොව නම් අමූ සොහොන් පිටිය පුුරවපු එකයි.
මීට අමතරව තමන් වහන්සේ උපදවා ගත් ‘චුතූපපාත ඤාණය’ හෙවත් සත්ත්වයන් කර්මානුරූපව උපදින අයුරුත් චුතවන අයුරුත් දකිනා නුවණින් ජීවිතය ගැන විශ්මිත හෙළිදරව්වක් බුදුරජාණන් වහන්සේ උපදවා ගනු ලැබුවා. සසර ගමන නැවැත්වීමට බාධකය වූ අවිද්‍යාව ප්‍රමුඛ කරගත් සියලු අකුසල් මේ චිත්ත අභ්‍යන්තරයෙන් ඉවත් කළ හැකි බවත් තෙවැනි විද්‍යාව ලෙස ‘ආසවක්ඛය ඤාණය’ ලබා ගනිමින් උන්වහන්සේ අවබෝධ කොට වදාළා.
බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ඒ විශ්මිත ප්‍රඥාවට හසුවුණේ සසර ගමනේ සැබෑ ස්වභාවයත්, ජීවිතයේ යථාර්ථයත් පමණක් නොවේ. බුද්ධිමතුන් හට තම නුවණ මෙහෙයවා ප්‍රත්‍යක්ෂ කරගත හැකි සදාකාලික සැනසීමකුත් අප ශාස්තෘන් වහන්සේගේ ප්‍රඥා මහිමයෙන් අවබෝධ කොට වදාළා. එමපණක් ද නොවේ. ඒ සැනසීම වූ අමා මහ නිවන ගැනත්, ඒ නිවනට යන මාර්ගය ගැනත් වටහාගත හැකි අයුරින් පැහැදිලි කර දීමට අපගේ ශාස්තෘන් වහන්සේ තුළ වූයේ විශ්මිත හැකියාවක්.
අද අප මාතෘකා කොට කරගෙත් උතුම් සූත්‍ර දේශනාවේ දී සුන්දර නිවනේ ස්වභාවය ගැන පහදා දෙන්නට බුදුරජාණන් වහන්සේ තුළ වූ හැකියාව ඉතා මැනවින් ඉස්මතු වී පෙනෙනවා. කෙනෙක් විමසන ප්‍රශ්නයකට පැහැදිලි ඉලක්කයටම පිළිතුරු ලබා දෙන්නට බුදුරජාණන් වහන්සේ තුළ කොයිතරම් පුදුමාකාර දක්ෂතාවයක්ද තිබුණේ කියා. මේ සිදුවීම වුණේ ජේතවනාරමායේ දීම යි. අපගේ බුදුරජාණන් වහන්සේ හමුවට පැමිණි ඒ දෙවියා එකත් පසෙක සිටිමින් මේ ගාථාවකින් ප්‍රශ්නයක් විමසුවා.
මේ වේගයෙන් ගලාගෙන යන සංසාරය නවතින්නේ කොතැන ද? ඇවිද ඇවිද යන සංසාර ගමන නවතින්නේ කො තැනද? නාමයත් රූපයත් ඉතිරිනැතිව නිරුද්ධ වන්නේ කොතැන ද?
ඒ ප්‍රශ්නයට සියල්ල දන්නා වූ සියල්ල දකින්නා වූ අපගේ ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේ පිළිතුරු වශයෙන් දේශනා කොට වදාළේ මේ ගාථාවයි.
යම් තැනක ආපෝ ධාතුවත්, පඨවි ධාතුවත්, තේජෝ ධාතුවත්, වායෝ ධාතුවත් පිහිටන්නේ නැත්නම් අන්න එතැන තමයි වේගයෙන් ගලා යන සංසාරය නවතින තැන. අන්න එතැන තමයි ඇවිද ඇවිද යන සසර ගමන නවතින තැන. එතැන තමා නාමයත් රූපයත් ඉතිරි නැතිවම නිරුද්ධ වන්නේ.
මේ පිළිතුරෙන් වදාළ සතර මහා ධාතු නො පිහිටන තැන කුමක් ද? මෙබඳු තැනක් තිබේ ද? අප එය භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වදාළ නිබ්බාණ සූත්‍ර කරුණ ඇසුරෙන් පැහැදිලි කර ගනිමු.
පින්වත් මහණෙනි, අමා මහා නිවන නම් වූ දෙයක් තිබෙන්නේම ය. යම් තැනක පඨවි ධාතුව නැත්ද? ආපෝ ධාතුව නැත්ද? වායෝ ධාතුව, තේජෝ ධාතුව නැත්ද ආකිඤ්නාඤ්ඤායතනය නැත්ද? නේවසඤ්ඤායතනය නැත්ද, මේ ලෝකය නැත්ද? පරලොවක් නැත්ද? හිරු සඳු නැත්ද? පින්වත් මහණෙනි, ඒ අමා මහා නිවන තුළ සත්ත්වයාගේ පැමිණීමක් නැත්තේය. පිට වී යාමත් නැත්තේ ය. සිටීමක් නැත්තේය. චුතියක් නැත්තේය. උපතක් නැත්තේය. එය නො පිහිටා තිබෙන තැනකි. නො පවතින තැනකි. අරමුණු රහිත තැනකි. එය වනාහි දුකෙන් නිදහස් වූ තැන වේ.
ඒ අමා මහ නිවන අවබෝධ කළ ඒ නිවනට යන මාවත පෙන්වා දුන් අපගේ ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේට නමස්කාර වේවා.
නයනා නිල්මිණි

ගබ්සාව පාපයක්‌ද?


කොළඹ විෙද්‍යාදය පිරිවෙණෙහි ආචාර්ය,
මුලනේ ගුණානන්ද හිමි

ලොව පුරා විවිධ ආගමික නිකායන්හි තියුණු විවේචනයන්ට මෙන්ම ප්‍රශංසාවන්ටද ලක්‌වූ කාලීන සමාජ ගැටලුවක්‌ ලෙස ගබ්සාව නොහොත් කළල ඡේදනය හැඳින්විය හැකිය. මෙම සමාජ ගැටලුව දෙස ලෝකයේ බිලියනයක පමණ ජනතාවගේ ආධ්‍යාත්මික නායකයා වූ බෙනඩික්‌ පාප්තුමන් ද විවේචනාත්මකව බැලීමෙන් පෙනෙනුයේ එය කෙතරම් දුරට සමාජගතවූ ප්‍රශ්නයක්‌ද යන්නයි. අද වන විට ලෝකයේ දැවෙන ප්‍රශ්න අතරට ගබ්සාවද එකතුවී අවසන්ය. ශ්‍රී ලංකා පවුල් සංවිධාන සංගමයේ වාර්තාවන්ට අනුව වාර්ෂිකව ලොව පුරා සජීවී දරු උපත් මිලියන 135 ක්‌ සිදු වේ. එම මිලියන 135 න් මිලියන 42 ක්‌ ම ගබ්සා කෙරෙන බව අනාවරණය වී ඇත. ගබ්සා කෙරෙන කළල මිලියන 42 න් ළදරු කළල මිලියන 22 ක්‌, ආරක්‌ෂිත වාතාවරණයක්‌ තුළද මිලියන 20 ක්‌ අනාරක්‌ෂිත තත්ත්වයන් තුළද සිදුවන බවට සංඛ්‍යා ලේඛන සාක්‌ෂි දරයි. එසේම ලොවපුරා සෑම විනාඩියකටම කාන්තාවන් 40 දෙනකු අනාරක්‌ෂිතව ගබ්සාවන් සිදු කරගන්නා බවද වාර්තා වේ.

මේ සංඛ්‍යා ලේඛනවල සත්‍ය අසත්‍ය බව කෙසේ වුවද මෙයින් සනාථ වන එක්‌ සත්‍යයක්‌ ඇත. ගතවන සෑම මොහොතෙහිම ලොව පුරා ළදරු කළල විනාශ කර දමන කාන්තාවන්ගේ වැඩිවීමක්‌ මිස අඩුවක්‌ නොවන බවයි. ලෝකයේ ඇතැම් රටවල් (ඉන්දුනීසියාව, ඉතියෝපියාව, ටෝගෝ) ගබ්සා නීතිරීති ලිහිල් කිරීමෙන්ම පෙනී යන්නේ ඔවුන් මෙම සාපරාධී පිළිලය පෝෂණය කිරීමට කොපමණ දායක වනවාද යන්නයි. ඇතැම් ආගමික නිකායන් මෙන්ම මූලධර්මවාදී කණ්‌ඩායම් ගබ්සාවට විරුද්ධ වන විට බටහිර රටවල් මුනිවත රකිමින් එය පෝෂණය කරන්නට නීති අණපනත් ගෙන ඒමෙන් පෙනී යන්නේද එය සමාජ සම්මතයක්‌ කරන්නට දරනා උත්සාහයයි.

ලෝක සෞඛ්‍ය සංවිධානයද මෙම බරපතළ සමාජ ගැටලුව ගැන කතාකරනු ලබයි. එම සංවිධානය ද ආරක්‌ෂිත ගබ්සාවන් අනුමත කරමින් අනාරක්‌ෂිත ගබ්සා ක්‍රමවල ඇති භයානකකම පෙන්වා දෙයි. ඔවුන් අනාරක්‌ෂිත ගබ්සාවන් නිර්වචනය කරනුයේ අනවශ්‍ය ලෙස පිළිසිඳගත් ළදරු කළලයක්‌ නියමිත වෛද්‍ය ස්‌වභාවයන් නොපවතින පරිසරයක්‌ තුළ ගබ්සා කිරීම පිළිබඳ නිශ්චිත දැනුමක්‌ නොමැති පුද්ගලයන් විසින් විනාශ කරලීමේ ක්‍රියාදාමයක්‌ ලෙසය. මේ සියලු නීති අණපනත් සංවිධාන නිකායන් තුළින් ඉස්‌මතු කරන්නට උත්සාහ ගන්නේ මතවාදීව කරුණු දෙකක්‌ බව පෙනේ. එකක්‌ එය සමාජට විරෝධී නොවූ හුදෙක්‌ අවශ්‍යතාව මත ඊට පිළියමක්‌ ලෙස කරනු ලබන ක්‍රියාවලියක්‌ ලෙසය. යුක්‌තිය, අයුක්‌තිය ගැන හෝ පින-පව ගැන විමසීමක්‌ එහි නැත. අනෙක්‌ කරුණ වන්නේ මෙය සමාජ සම්මතයක්‌ අභිබවා යන පුද්ගලයා හා බැඳුණු ආධ්‍යාත්මික ජීවිතයට දොස්‌ පැවරෙන පින-පව මත ගමන් කරනා ක්‍රියාවලියක්‌ ලෙස හැඳින්වීමය. මෙකී සියලු මතවාදයන් පරයායමින් ජීව විද්‍යාත්මක න්‍යායයන්ටද තවමත් ගෝචර නොවූ කළලය හා බැඳුණු ඉතා සියුම් ඥන විභාගයක්‌ද බුදුසමය සතුය. මේ උත්සාහ ගනුයේ බුදුසමයට අනුගත වූ එකී ඥන විභාගය තුළින් මේ සමාජ ගැටලුව ලෙස බැලීමටය.

ලොව්තුරා දහමට අනුව ගබ්සාව නොහොත් කළල ඡේදනය ප්‍රාණඝාත අකුසල කර්මයකි. ඒ ගැන කිසිදු විවාදයක්‌ නැත. උපසපන් භික්‌ෂුවකට නම් එය මහණකම පවා අහෝසි වන බරපතළ පරාජිකා ආපත්තියකි. මවුකුස ළදරු කළලයක්‌ හටගන්නා මොහොතෙහි සිට එහි වර්ධනීය අවස්‌ථාවන් පිළිබඳ ඉතා සියුම් වූ විශ්ලේෂණයක්‌ බුදුරජාණන්වහන්සේ ඉන්ද්‍රකූට පර්වතයේදී ඉන්දක නම් යක්‌ෂයාට දේශනා කළ බව සංයුක්‌ත නිකායේ යක්‌ඛ සංයුත්තයේදී පෙන්වාදී ඇත. අට්‌ඨකතා මතයට අනුව ඉන්දක යනු පුද්ගලවාදියෙකි. ඔහු බුදුරජාණන් වහන්සේගෙන් විමසනුයේ රූපය ජීවය නොවේ යෑයි කියන බුදුවරුන්ගේ දේශනා නියමයට අනුව මේ සත්වයාගේ ඇට හා මස්‌ පිඬු කොහි සිට පැමිණියේද යන්නයි. බුදුන්වහන්සේ එයට පිළිතුරු දෙන්නේ මවුකුසක කළලයක්‌ හටගැනීමේ අවස්‌ථා පහක්‌ ඉතා සියුම්ව විශ්ලේෂණයට ලක්‌ කරමිනි. එහි පළමු වැන්න කළල නාමයෙන් ව්‍යවහාර වේ. පළමුව ප්‍රතිසන්ධි විඤ්ඤාණයත් සමග කළලය හටගනී.එය සිදුවන්නේ මවුපිය දෙදෙනාගේ සංවාසයෙන් හටගත් සරු බීජ මුල්කොටගෙනය. අටුවාචාරී බුද්ධඝෝෂ තෙරුන් එයවිස්‌තර කරන්නේ 'ඝණ්‌ඨිත තෙල බින්දුප්පමාණං කළලං හොති' වශයෙනි. එහි සරල අදහස වන්නේ තෙල් බින්දුවක පම ප්‍රමාණයක්‌ ඇතිකළලයක්‌ පළමුව මවුකුසක හටගන්නා බවයි. කළල අවස්‌ථාවෙන් දින හතකට පසුව අබ්බුද නාමයෙන් හඳුන්වන මස්‌ දොaවනය කළ ජලයෙහි පැහැය මෙන්වූ ස්‌වරූපයකට ඒ හටගත් කළලය පත් වේ.

එවිට අබ්බුද අවස්‌ථාව මතුවී කළල අවස්‌ථාව අතුරුදන් වේ. අබ්බුද අවස්‌ථාවද දින හතක්‌ ඉක්‌මවීමෙන් පේසී නාමයෙන් හඳුන්වන අවස්‌ථාවට පත්වේ. එය උණුකරන ලද ඊයම් ගුලියක ස්‌වරූපය ගත් අවස්‌ථාවකි. එම පේසී අවස්‌ථාවද දින හතක්‌ ඉක්‌මවීමෙන් කුකුළකුගේ හැඩය ගත් මස්‌පිඬක්‌ නිර්මාණය වේ. එය අටුවාව විස්‌තර කරන්නේ පේසී අවස්‌ථාව අතුරුදන් වන ස්‌වභාවයක්‌ ලෙසය. එය ඝන නාමයෙන් හැඳින්වේ. ඉන්පසුව ඝන නම් වූ මස්‌වැදැල්ලෙහි පිළික පහක්‌ හටගනී. ඉන්පසු කෙස්‌, ලොම්, නියපොතු ආදී අනෙක්‌ ශරීර අවයව හටගනී. මෙලෙස සති හතළිස්‌ දෙකක කාලයක්‌ මවුකුසක වැඩෙන කළලයක්‌ මනුෂ්‍ය ප්‍රාණියකු ලෙස උපත ලබන බව ඉන්දක සූත්‍රයට අනුව පැහැදිලි වේ. මේ කළලයක සටහන මෙලෙස සඳහන් කළේ අප ඒ පිළිබඳව විවිධ මතවාදයන්හි එල්බගෙන සිටින නිසාය. ඇතැමෙක්‌ කළලයක්‌ ලෙස හටගත් මස්‌ වැදැල්ලෙහි ජීවය පවතින කාල පරාසය පිළිබඳ තර්ක කරති.

බුදු සමයෙහි කළලයක පිහිටන ගන්ධබ්බ නම් අවස්‌ථාවක්‌ ගැන සඳහන්වනනිසා මෙම ප්‍රශ්නය වඩාත් තීව්‍ර වේ. ඇතැමෙක්‌ මෙම ගන්ධබ්බ අවස්‌ථාව කවර අවස්‌ථාවක පැමිණෙන්නේද යන්න පිළිබඳ තර්ක කරති. තවත් සමහරෙක්‌ ගන්ධබ්බයාගේ පැමිණීම නිශ්චිතව කිව නොහැකි නිසා කළලය විනාශ කිරීම ප්‍රාණඝාත අකුසල කර්මයක්‌ වන්නේ කෙසේදැයිතර්ක නගති. මේ සියල්ල කළල ඡේදනය සාධරණීකරණය කරන්නට ගොතන පුහු තර්කයන් පමණි. බුදු සමය ඉතා පැහැදිලිවම කළලයක මුල් අවස්‌ථාවේදීම ගන්ධබ්බයකුගේ පැමිණීම සනාථ කරනු ලබයි. එය නිරෝගී මවුපිය දෙදෙනකුගේ සංවාසයෙන් හටගත් සරු බීජයන් තුළට ඇතුළු වන ජීවන කළලයකට අත්‍යවශ්‍ය වූ සාධකයක්‌ ලෙස බුදුදහම පෙන්වා දෙයි. එනිසා ගන්ධබ්බයකුගේ පැමිණීමෙන් නිර්මාණයවූ නිරෝගී කළලයක්‌ විනාශ කිරීම ප්‍රාණඝාත අකුසලයක්‌මය. බුදුදහම ප්‍රාණඝාතයක්‌ සිදු වීමට සම්පූර්ණ කළ යුතු අවස්‌ථා පහක්‌ පෙන්වා දේ.එහි පළමුවැන්න ජීවියකු වීමය. දෙවැන්න ජීවියකු බව දැනගැනීමය. තුන්වැන්න මරන්න ඕනෑය කියන සිතුවිල්ලයි.

හතරවැන්න ජීවියා මරනු සඳහා පහරදීම් ආදී උපක්‍රම කිරීමයි. පස්‌වැන්න එම උපක්‍රමවලින් ජීවියාගේ ප්‍රාණය නිරුද්ධ වීමයි. මෙම කරුණු පහ සම්පූර්ණ වීමෙන් ප්‍රාණඝාත අකුසලය සිදු වේ.

නූතන ගබ්සාව නොහොත් කළල ඡේදනය මෙම කරුණු පහම මුල්වී සිදුකරන ඉතා සාපරාධී ම්ලේච්ඡ ඝාතනයකි. නීති අණපනත්වලින් සහනයක්‌ ලැබුණද ආධ්‍යාත්මික සහනයක්‌ කිසිදා ලැබිය නොහැකි බරපතළ අකුසල කර්මයකි. එය කිසිදු ශිෂ්ට සමාජයක්‌ අනුමත නොකරන්නකි. මෙය විනය පිටකයට අනුව නම් භික්‌ෂුන්ට මහණකම පවා අහිමි කරවන බරපතළ පාප කර්මයකි. බුද්ධ කාලයේදී ගබ්සාවන්ට අනුබල දී මහණඛම අහිමි කරගත් චරිත කතා දහමේ සුලබව දක්‌නට ලැබේ. ථෙරගාථා අටුවාවෙහි සඳහන්වන අංගුලිමාල කතා පුවතේ සිය පුතණුවන්ගේ උපතින් භග්ගව පුරෝහිතයා ගබ්සාවකට සූදානම් වූ විට කොසොල් රජු එය වැළැක්‌වූයේ මනුෂ්‍ය ඝාතන එකල අනුමත නොකළ නිසාය. එදා අංගුලිමාල කළල ඡේදනයට ලක්‌වූයේ නම් රහත් චරියත් නූපදින්නට ඉඩ තිබිණි.

මෙම පුරාණ කතා අපට කියාපාන්නේ උපන් කළලය අංගවිකල වුවද වෙනත් විරූපීතාවයන්ගෙන් යුක්‌තවුවද එය විනාශ කිරීමට කිසිවකුට අයිතියක්‌ නොමැති බවය. එය ඒකාන්ත ප්‍රාණඝාත අකුසල කර්මයක්‌ වන හෙයිනි. බුදුදහම නිරතුරුව තමන් කළ කී දැ අනුව විපාක විඳීමට සිදු වන බව අපට සිහිගන්වන දහමකි. එහි අපව මෙහෙයවන අපට ඉහළින් සිටින දේවත්වයක්‌ හෝ අදෘශ්‍යමාන බලයක්‌ ගැන නූගන්වයි.

අප සසරෙහි ජීවයක්‌ බිහිවන්ට තිබෙන අවස්‌ථා නැතිකර ඇත්ද? ඊට අනුරූප විපාක සසරේ කවදා හෝ විඳින්නට සිදු වන බව පෙන්වා දේ. කාලි යක්‌ෂණියගේ කතාව ඊට හොඳම නිදසුනයි. සසරේ කාන්තාවන් දෙදෙනකු එකිනෙකා පරායායමින් ජීවීන් විනාශ කර ගනිමින් ආත්ම ගණනාවක්‌ දුක්‌විඳි අයුරු එහි විස්‌තර වේ. මඡ්ධිම නිකායේ එන බෝධිරාජ සූත්‍රයද කළලඡේදනය කිරීමේ අනිටු විපාක අපට සිහිගන්වන තවත් කතා පුවතකි. මඡ්ජිධිම නිකාය අටුවාව විස්‌තර කරන්නේ බෝධිරාජ කුමාරයාටත් ඔහුගේ අගබිසවටත් දරු සම්පත්තිය අහිමි වූයේ පෙර සසරේ කුරුලු බිත්තර කෑමෙහි පාපය නිසා බවයි.

මෙයින් පෙනී යන්නේ ජීවියකුට ජීවත්වීමේ වරම උදුරාගන්නා වූ සත්ත්වයන්ට සසරේ එවැනිම වූ දුක්‌ විපාකයන්ට ගොදුරු වීමට සිදු වන බවයි.

එනිසා නුවණැති මිනිසුනි, ඔබ ඔබේ ජීවත්වීමේ අයිතියට ගරු කරන්නා සේම ඔබ නිසා බිහිවූ ජීවයේ ජීවත්වීමේ අයිතිය උදුරා නොගන්න. එය ඔබට සාංසාරික සැප පිණිස හේතු වනවා පමණක්‌ නොව ඔබේ හෘදසාක්‌ෂිය ඔබට කිසිදා චෝදනා නොකරනු ඇත.